De kunstenaar Saul Steinberg veranderde uitgeknipte stukken ruitjespapier in wolkenkrabbers door ze op een stevig papier te plakken en er vervolgens met pen en inkt gebouwen, autootjes en mensen omheen te tekenen. Hij noemde het Ruitjespapier architectuur. Het ruitjespapier lijkt ook bijna getekend, omdat het niet glanst zoals een foto uit een tijdschrift.
Oefening: maak een eigen versie van Steinberg’s ruitjespapier architectuur. Als je geen ruitjespapier hebt kun je bijvoorbeeld ook Sudoku’s, lege puzzels, cryptogrammen of zelfs stukjes tekst (misschien ondersteboven) gebruiken.
De essentie van dit soort collages is (net als in het vorige hoofdstuk) het bijzondere associatievermogen van onze hersens om, zoals Steinberg, in ruitjespapier ineens een wolkenkrabber te zien. Zo zag ik onverwacht in mijn AXA-fietssleutel een vogelkop. Hier heb ik het lijf van de vogel en een worm erbij getekend.
EXTRA: geef jouw eigen associatievermogen, het toevallige en het onverwachte, de ruimte in collages en tekeningen. Daar kun je als tekenaar veel plezier aan beleven.